kwinteninchina: en op de velo

Gisteren zijn nonkel Johan en zijn driedelige kroost aangekomen. Doel is om op drie dagen zoveel mogelijk van Beijing te zien. Na de Verboden Stad gisteren, stond vandaag een gigantische fietstocht op het programma. Zij waren het Chinees fietsen al wat gewoon, ik moest er effe terug inkomen: taxi's, brommers en medefietsen ontwijken die door het rood rechts mogen afslaan of bussen die zich met doodsverachting over de fietsstrook smijten om vol in de remmen te gaan bij een halte. Alle Chinezen (die geld genoeg hebben om niet te hoeven fietsen) zeggen dat het levensgevaarlijk is, maar het is gewoon plezant. Diep vanbinnen ga je er toch vanuit dat die of een andere auto stopt wanneer het er echt toe doet, zijnde op centimeters voor je scheenbeen.

Eerste tussenstop was de Lamatempel, in het Guiness book of records omdat er een Boeddha in staat die uit één stuk hout is gemaakt. Nu kun je zeggen, dat is toch niet abnormaal en zeker niet abnormaal genoeg voor in het guiness book of records, maar geloof mij, die kerel is echt suuuuperhoog en suuuperbreed. Zelfs ik voel mij dwerg wanneer ik ernaast sta.

Tweede halte was het vogelnest en het ballenbad, op de Olympische site. Ze hebben nog veel werk, maar Jacques kan content zijn: het komt in orde, al zal het ne nipte worden. Daarna verder gereden naar de nieuwe opera, een praalzuchtige hallucinatie van staal en glas in de vorm van een geplette halve bol die drijft in tien centimeter water. Met lichte zadelpijn nog even langs mijn appartement gereden en dan een weldadig zwempje gaan doen in het hotel van de familie Wagemans.

Tegen dan waren ook mama en papa gearriveerd vanuit Nanjing en was het dringend etenstijd, dus zijn we Peking duck gaan eten. Niet zonder moeite, vermits ik nog een restaurantje wist zijn waar ze lekkere Peking duck hebben. Of dat ik toch wist zijn na een halte te vroeg te zijn uitgestapt, de weg gevraagd aan een local en twintig minuten stappen op de wel heel lege maag. Aangekomen staken ze ons in een duf kamertje met dichtgetapete ramen, maar de Peking duck was ok! (voor mijn medereizigsters van vorige keer: valt het op dat ik schaamteloos onze tour gekopieerd heb?:) Voor de vertering nog afgezakt naar de cafeetjes langs een meer dichtbij en dan huiswaarts, want morgen volgt weer een lange dag. Waarover later meer!

de man met het rode vlaggetje speelt rood licht voor de slechtziende of stoute fietsers die niet kunnen of willen stoppen. rechts de ingang van de Verboden Stad met de grote roerganger.