en het leven zoals het is

Ik krijg dikwijls de -terechte- commentaar: "al die onderhoudende stukjes, da's mooi, maar hoe is het daar nu echt?" Wat ook direct het zwakke punt blootlegt van mijn bloginspanningen. Eigenlijk is het leven hier in niets anders dan het leven in Belgie. De dagen draaien door, de meesten voel ik mij heel goe, op sommige dagen voel ik mij slecht. Wat er hier natuurlijk wel helpt is dat het anders is en opwindend. Ge weet nooit wat voor weer het morgen zal zijn, want ge weet niet hoe het weer hier werkt. Ge weet niet wat ge morgen gaat doen, want alles is last-minute en ge kunt op elke moment volledig vrij kiezen te doen naargelang waarin ge zin hebt. Ge gaat met iemand feesten, maar ge kent die iemand niet en ge weet niet waar ge gaat terechtkomen, met wie en of het daar leuk is. Ge weet niet wat er gaat gebeuren, want ge kunt altijd iemand tegenkomen en leren kennen of aan het fietsen zijn en opeens valt uwe pedaal eraf. Thuis zou ik perfect weten wat te doen, hier is dat het grote Avontuur. Alle voorgaande dingen, van het weer tot de feestjes en het volk blijken meestal supergoed mee te vallen, da's het fijne en da's waarom ik het doe.

Om die fijne momenten relatief gezien nog fijner te maken, zijn er de momenten dat ge u alleen voelt -jaja, zelfs ik heb da soms;)- en u afvraagt wat ge in godsnaam hier zit te doen. Dat ge honger hebt en geen goesting in oosterse of westerse rommel, zin in Zero-chocolade en familie en vrienden rond u. Het feit dat ik supersnel internet heb en aan alle facebook's, gmail's, auto55's, de standaard's, stubru's enz kan, werkt op die momenten contraproductief: ge zit heel de tijd te wachten voor dat stom scherm op een lief berichtje van die of die. En dat berichtje komt ook, is geweeeldig lief en geeft tien minuten een goed gevoel en daarna voelt ge u nog slechter. Soms is moeilijker contact kunnen houden beter, ik kan vergelijken met de tijd dat ik in Buenos Aires zat.

Om af te sluiten nog een lichtvoetiger fragmentje;). China weet hoe het (buitenlandse) belangrijke mensen in de watten moet leggen. Papa kan ervan meespreken: als je (andermans) geld hebt en het woordje 'investeren in China' uitspreekt gaan alle registers open. Voiture, hotel, service. De overtreffende trap van deze egards zijn dagelijks te bewonderen op Beijingse wegen, vermits China 'hot' is en overspoeld wordt door hoogwaardigheidsbekleders. Voor hun intra-city transport staat er een vloot verlengde Audi's klaar en een paar gereserveerde rijstroken. Zo ook deze morgen: al het verkeer op de binnenste ringweg, de belangrijkste verkeersader rond Beijing, wordt stilgelegd. Op alle kruispunten, bruggen en om de vijftig meter staat een agent in groen, blauw of zwart uniform om te route te clearen. Impressionant voor de bezoekers, vervelend voor de andere automobilisten. Ik ben met de fiets en steek ze allemaal voorbij:)