Dit weekend bracht een blitzbezoekje van mama en Greta aan Beijing. Donderdagavond samen een tourtje rond een winderig, fris en daarom leeg Houhai lake gewandeld. De dames geinstalleerd in een restaurant en doorgestoomd naar de karaokelocatie van die nacht. Onze usual crowd (Nicole, Gilles, Theresa, Jorn en Andrea) was uitgebreid met een zwitserse die ook een tijdje hier zit. Na de noodzakelijke voedingsstoffen te hebben binnengeschrokt van het buffet, ons gesmeten op het doel van de avond: door alcohol gesmeerde nummers ten gehore brengen. De rekening was een zeer plezierige verrassing, waarom de formule in Europa niet bestaat blijft een raadsel.
Vrijdag bracht een kung-fu-show. Van dat soort shows krijg ik altijd de kriebels: busladingen nationale en internationale toeristen wordt twee keer per dag aangevoerd en neergeplant in de zeteltjes. Een routineuze en wervelende opeenvolging van spektakulaire actie, daar niet van, maar lang geen Cirque du Soleil. An sich wel knap om te zien: mannen die stukken metaal en houten stokken tegen hun voorhoofd kapot slaan, op speerpunten gedragen worden en in rokken gekleed dansjes doen met speelgoedzwaarden.
Gisteren dan voor de eerste keer in een maand terug toerist gespeeld in mijn eigen stad en de tempel van de Hemel gaan bezoeken. De namiddag sportief doorgebracht en dan 's avonds onverwacht op een BBQ beland. Het gezelschap was puur Australisch (via Susan) en sprak onderling een versie van Engels die zonder opperste concentratie niet te volgen was. Ik heb mij in het begin dan maar geconcentreerd op het delicieuse vlees (hoe kan het ook anders) en daarna kwam de conversatie vanzelf. Vanop het balkon van het appartement kon ik het groen verlichte dak van 'mijn' toren zien, aan de andere kant van de stad. Het gaf een totaal gevoel van gelukzaligheid: mijn stad aan mijn voeten. Het verdere verloop van de avond moest bijgesteld worden nadat de portiers van de Suzie Wong ons blokten wegens niet voldoend aan de no-slippers-policy. Gelukkig is er in die straat keuze genoeg aan minder pretentieuze nachtclubs. Nadat het licht daar uitging, heb ik mij bij de duitsers op het dak van de mexicaan gevoegd om toch maar alles te hebben gehad wat er die avond te doen was.
De tennis van vandaag is op een sisser uitgedraaid. Er stond zo'n strakke wind dat er met de ballen niets aan te vangen viel. Als reserve-activiteit zijn we naar de zwembad-openings-party van Andrea's appartementencomplex geweest. Een magnifiek Bali-style infrastructuur met een tropisch buitenzwembad als hoogtepunt. Ik heb afgedaan, vanaf nu is de zondagse zwem- en tennisroutine daar te doen...
Vrijdag bracht een kung-fu-show. Van dat soort shows krijg ik altijd de kriebels: busladingen nationale en internationale toeristen wordt twee keer per dag aangevoerd en neergeplant in de zeteltjes. Een routineuze en wervelende opeenvolging van spektakulaire actie, daar niet van, maar lang geen Cirque du Soleil. An sich wel knap om te zien: mannen die stukken metaal en houten stokken tegen hun voorhoofd kapot slaan, op speerpunten gedragen worden en in rokken gekleed dansjes doen met speelgoedzwaarden.
Gisteren dan voor de eerste keer in een maand terug toerist gespeeld in mijn eigen stad en de tempel van de Hemel gaan bezoeken. De namiddag sportief doorgebracht en dan 's avonds onverwacht op een BBQ beland. Het gezelschap was puur Australisch (via Susan) en sprak onderling een versie van Engels die zonder opperste concentratie niet te volgen was. Ik heb mij in het begin dan maar geconcentreerd op het delicieuse vlees (hoe kan het ook anders) en daarna kwam de conversatie vanzelf. Vanop het balkon van het appartement kon ik het groen verlichte dak van 'mijn' toren zien, aan de andere kant van de stad. Het gaf een totaal gevoel van gelukzaligheid: mijn stad aan mijn voeten. Het verdere verloop van de avond moest bijgesteld worden nadat de portiers van de Suzie Wong ons blokten wegens niet voldoend aan de no-slippers-policy. Gelukkig is er in die straat keuze genoeg aan minder pretentieuze nachtclubs. Nadat het licht daar uitging, heb ik mij bij de duitsers op het dak van de mexicaan gevoegd om toch maar alles te hebben gehad wat er die avond te doen was.
De tennis van vandaag is op een sisser uitgedraaid. Er stond zo'n strakke wind dat er met de ballen niets aan te vangen viel. Als reserve-activiteit zijn we naar de zwembad-openings-party van Andrea's appartementencomplex geweest. Een magnifiek Bali-style infrastructuur met een tropisch buitenzwembad als hoogtepunt. Ik heb afgedaan, vanaf nu is de zondagse zwem- en tennisroutine daar te doen...
plateau op tempel van de Hemel, place to be is de schijf onder de rechtse mevrouw
Phoenix City society, andrea, jorn, julia en onbekende op de loper
juist voor onze openingsdans
Geen opmerkingen:
Een reactie posten